Izložba “Haustorčad”, Andrej Ðerković, Ženeva

Ova veoma intimna i osobna serija fotografija napravljena u periodu 2013/2017, “ulazi” u intimu bosanskohercegovačkih prognanika koji su svoj novi dom našli u Ženevi. Za razliku od svojih prvotnih prebivališta u domovini – privatnih kuća ili stanova u stambenim zgradama iz socijalističkog perioda, u Ženevi (gradu sa protestantskim duhom i kalvinističkim naslijeđem) isti žive u tkzv. “unité d'habitation”, stambenim jedinicama saart déco enterijerom i estetizmom Corbusierovog principa modernog kolektivnog stanovanja.

Romaneskno okružje Titove socijalističke epohe, te urbicidnu destrukciju svojih domova u ratnom periodu, u njihovoj intimi svakodnevice, naslijedio je imaginarni pejzaž čuvenog ženevskog arhitektonskog biroa braće Honegger iz poslijeratnog perioda (1950-1960). Živjeći danas u tim zgradama, koje su jedinstveno svjedočanstvo urbanog razvoja Ženeve, u ovih njihovih dvadeset i nešto poslijeratnih godina, bosanskohercegovački useljenici, danas švicarski građani postali su i sami dio ovog arhitekturalnog naslijeđa grada Ženeve. Fotografišući interijer njihovih haustora kao slikovne portune njihovih današnjih identiteta, istovremeno ulazimo i u svakodnevnicu njihove intimnosti i osobenosti.

Ovdje se radi o zajednici useljenika koji svojim aktualnim prebivalištem i bivstvovanjem, direktno razbijaju klišeirizirani izraz iz pjesme “Moj je život Švicarska” i baš tu imaginarnu sliku koju nekima taj izraz daje. Tu mislimo na generaciju koja ne pripada onom valu prijeratne ekonomske, ali ni onom cunamiju poslijeratne emigracije. Došavši većinom u adolescentnom dobu, iz perifernih bosanskohercegovačkih gradova koji su ponijeli najteži teret tokom prošlog rata, doba sazrijevanja su prošli kroz amalgam domovinskog osjećaja kako tokom rata u zemlji u kojoj su se rodili, tako i kasnije u zemlji u kojoj se danas nalaze i koji se odrazio i na želju da se izgubljeno vrijeme mora nadoknaditi. Ovdje imamo generaciju koja se sa jedne strane perfektno integrisala u novousvojeno društvo, dok su sa druge strane, naspram indiferentne bosanskohercegovačke diplomatske misije, baš oni svojim ponašanjem i obrazovanjem, te aktivnim učešćem u tom novousvojenom društvu, perfektni ambasadori zemlje u kojoj su rođeni. Ova indikativna i veoma osobna fotografska serija Andreja Ðerkovića, svojevrsna je fotografska slikovnica sa kojom dobijamo vizualni dokument jedne generacije/zajednice koja je, iako bila osuđena na izgubljenost, shodno njihovim karakterima i stjecajem okolnosti, našla svoje mjesto i u vremenu i prostoru, koje im pripada.

Galerie Gavroche je jedan od najpopularnijih galerijskih prostora u Ženevi. Ime je dobila po Gavroche Thénardieru, fiktivnom liku iz kultnog romana Victor Hugoa “Les Miserables (1862)”.

Andrej Ðerković rođen 1971.godine u Sarajevu. Završio Školu Primijenjenih umjetnosti u Sarajevu. Član ULUPUBIH. Samostalno izlagao u Državi Palestini, Sjevernoj Irskoj, Danskoj, Crnoj Gori, Kanadi, Švicarskoj, Italiji, Španjolskoj, Nizozemskoj, Srbiji, Francuskoj, Hrvatskoj, Engleskoj, Makedoniji, Turskoj, San Marinu, Sloveniji, Njemačkoj, Bosni i Hercegovini, Grčkoj, Urugvaju, Australiji, Belgiji, Gruziji, Kneževini Lihtenštajn, Portugalu, Libanonu, Albaniji, Urugvaju, Švedskoj, Vatikanu, Meksiku i na Novom Zelandu i Kubi.

Jedan je od osnivača Kolekcije ARS AEVI Muzeja Suvremene umjetnosti Sarajevo. Radovi mu se nalaze u kolekcijama Fototeca de Cuba Havana, MACBA Barcelona, Museum für Kunst und Gewerbe Hamburg, Nacionalni Muzej Gruzije Tbilisi, Umjetnička Galerija Bosne i Hercegovine, Council of Europe Strasbourg, Old Arts Museum Belfast, Jewish Historical Museum Amsterdam, Olimpijski muzej ZOI ‘84 Sarajevo, Muzej nevinosti Istanbul, Centre de la Photographie Genève, Narodni Muzej Crne Gore Cetinje, Photon Centar za Suvremenu fotografiju Ljubljana, Memorijalni Centar Potočari Srebrenica, Muzej Istorije Jugoslavije Beograd, Muzej Ratnog Djetinjstva Sarajevo i drugi.