Zadovoljstvo nam je pozvati vas na predstavljanje dnevnika „Pariški maraton” Damira Uzunovića koje će se održati u srijedu, 12. februara, u 19 sati u BKC-u u Sarajevu. S autorom će razgovarati Ivana Golijanin.
Damir Uzunović rođen je 1965. u Sarajevu. Do sada je objavio tri knjige pjesama: „Brod sa talismanom” (1992), „Mađioničar” (1995) i „Ljudi i ptice” (2005); knjigu priča „Kesten” (1996; Nagrada fondacije Fond otvoreno društvo BiH); roman „Ja sam” (Roman u tri knjige) (2021), za koji je dobio najznačajniju nagradu u Hrvatskoj – nagradu FRIC, za najbolju knjigu fikcijske proze objavljene u 2021, i nagradu Društva pisaca BiH za 2021. godinu. „Pariški maraton” (2024) njegova je posljednja objavljena knjiga.
Uvršten je u bosanskohercegovačku antologiju proze „Pod pritiskom”, te antologije poezije „Ovdje živi Konan”, „Zašto tone Venecija” i „Velika knjiga lirske poezije BiH, Crne Gore, Hrvatske i Srbije od početaka do danas”. Pjesme i priče prevođene su mu na više jezika, a audiozapis romana „Ja sam” dostupan je u Biblioteci za slijepa i slabovidna lica. Direktor je i suosnivač sarajevske knjižare i izdavačke kuće Buybook, te programski direktor Međunarodnog festivala književnosti – Bookstan. Radi kao urednik u izdavačkoj kući Buybook u Sarajevu.
“Krajem osamdesetih godina prošlog stoljeća Damir Uzunović je otputovao u Pariz, ostao tamo nepunu godinu. On je tada imao dvadesetak godina i ta će egzilantska epizoda biti formativna za književnost koju će kasnije pisati. U njegovome svijetu miješala se tada stvarnost realnog grada s mitološkom stvarnošću Pariza iz Hemingwayeva memoara A Moveable Feast, iz proza Henryja Millera, ili onih Marguerite Duras koju je tada još mogao sresti na pariškoj ulici. Više od trideset godina kasnije, Uzunović se vraća u Pariz, a razlog za to je istraživanje za potrebe romana koji upravo piše. Pariški maraton opisuje dva dana u društvu sina koji je sada upravo u onoj dobi u kojoj je bio njegov otac u vrijeme svog davnog boravka tamo. U brzoj, dvodnevnoj smjeni slika i događaja, mijenjaju se i perspektive u kojim on gleda poznatu arhitekturu, gleda je i očima vlastitog djeteta, ali i očima fiktivnog junaka svog budućeg romana. Gleda grad i javljaju mu se superimpozicije prizora tog grada iz prošlosti. Uzunović ima izraziti dar za formu, njegova je sintaksa usklađena s pokretom u gradskom prostoru, lakoća s kojom iz književnog opisa prirodno prelazi u esejistički pasaž potvrda su legitimnog književnog majstorstva. Uzunović je, dakle, posjetio Pariz da bi skupio građu za roman koji piše, a ovaj Pariški maraton, brzi putopis koji je rezultat tog istraživačkog putovanja je, zapravo, on the road novela iznimne ljepote.”
Semezdin Mehmedinović
