U okviru manifestacije „Sarajevska zima“ u srijedu, 04.03.2020. u 12:30 biće otvorena izložba „Build up a new future“ u Historijskom muzeju BiH.
Na izložbi se predstavljaju crnogorski umjetnici: Jelena Tomašević, Brigita Antoni i Siniša Radulović.
BUILD UP A NEW FUTURE
Kad gradimo (novu) budućnost sazdajemo je propitujući standarde stare, pređašnje, te istovremeno nove budućnosti. Na olimpiskim igrama 1984. u Sarajevu, sport je bio žarište koje je ujedinilo različite kulture u prostor pozitivnog međunarodnog razumjevanja i mirne konkurencije.
U sličnom smislu umjetničkog razmjenjivanja i saradnje, koja mirno prekogranično konkuriše, Sarajevskoj se zimi kroz projekat “BUILD UP A NEW FUTURE” predstavljaju crnogorski umjetnici, izlažući umjetničke radove koji ne samo da evociraju zimsku olimpijadu, nego i neizostavno prenose duh sporta u polje umjetnosti i to prvenstveno kroz propitivanje ključnih egzistencijalna pitanja.
Free fall, video od samo par sekundi autora Siniše Radulovića je crno-bijeli snimak ski spusta. Ovaj video materijal je preuzet, rezan, flipovan i lupovan. Jednostavno, višestruko dekonstruisan. Kratak isječak iz dokumentarnog snimka prikazuje skijača u slalomu. Tok radnje se odvija tako da sportista nakon samo par sekundi ispada iz kadra, a ono što bi se po navici očekivalo od ovog medija je da se drži linearnosti – što implicira i kraj radnje – međitim, autor jednostavnim efektom sličnim premotavanju snimka, unazad uvodi protagonistu natrag u kadar, vraćajući ga u početnu poziciju, unatraške. Ovim se ne samo distorzira mediji kao mediji, slika kao slika već se predočava pokret čija ljepota leži u neizvodivosti u stvarnim uslovima. Regrutujući iznova i iznova dati sadržaj uz pomoć lupa, umjetnik nas postavlja između stvarnog, mogućeg i fiktivnog gdje ovo prvo, a ne drugo postaje sablasno. Tako se slobodan pad ne ostvaruje ni unutar medija ni unutar narativa, nego u samom posmatraču.
Mehanički dinamički objekat Jelene Tomašević, hibrid je čiju analizu valja postaviti u odnosu na njegova dva ključna elementa: limeni pleha pričvršćen za nosač, a potom za zid i električni motor dilda smještenog unutar posude. Ta dva predmeta uzajamnim dejstvom stvaraju zvuk, dodatnu komponentu ove kinetičke instalacije.
Motor je oblijepljen trakom na kojoj je više puta ponovljena riječ HEAD – glava. HEAD nije samo riječ unutar svojih primarnih značenja, ona je ikonografija poznatog sportskog brenda čiji vizuelni identitet umjetnica uvodi u svoj rad. Konbinujući ambleme želje za mentalnom snagom, koncetracijom i psihičkom pripremljenošću (što se vidi u identitetu marke HEAD) sa simbolima distrakcije nemogućnosti fokusiranja Guilty Knowledge izaziva osjećaj anksioznosti koji je teško ignorisati. Premda u ovoj situaciji nema očite ugroženosti, osjećaj dezorijentisanosti je jednako opšt, kolektivan, kao i duboko, ličan.
Softness of being Brigite Antoni je fuzija svjetla i digitalnog printa, popularna i znana kao light box. Unutar svake od kvadratnih kutija sa led rasvjetom postavljen je od ivice do ivice digitalni print. Prostorna dimenzija ovih objekata ekstenzira uz pomoć svjetla dok fluidna nota sintetičke slike dobija posve disperzivan karakter. Situacija prikazana na jednom printu kao što je olimpijski teg, koji potpuno bestežinski levitira unutar gradijenta roze boje, uvodi nas dominantno plinovito stanje u kojem se definisana svojstva tijela i predmeta potiru i postaju relativna. Kontrastirajući tjelesnost spram stvari čija je primjena trivijalna Brigita nas suačava sa nekonzistentnošću kao fundamentom ljepote postojanja.
Koegzistencija dualizama je okosnica sva tri rada, bilo da njih promatramo kroz egzistencijalnu prizmu ili da sportske discipline izvodimo iz osnovne formule postojanja, posebno ako uzmemo u obzir Foster Valasovu misao da je ljepota uvijek kinetička ljepota, dakle da nema nikakve veze sa polom ili kulturološkim normama, nego zapravo sa pomirenjem ljudskih bića sa činjenicom da imaju tijelo.
Teodora Nikčević